فتوسنتز فرآیندی است که طی آن گیاهان با دریافت نور قادر خواهند بود دی اکسید کربن جذب شده و آب را به مواد قندی تبدیل نمایند.

گیاهان دی اکسید کربن موجود در اتمسفر را از طریق روزنه هايي که در قسمت زیرین برگ هایشان موجود است جذب می کنند، بنابراین مقدار CO2 موجود در گلخانه از اهمیت بالایی بمنظور تکمیل فرآیند فتوسنتز و رسیدن به تولید ایده ال در واحد سطح بر خوردار است.

در حالت معمول مقدار این گاز درگلخانه ( غیر از شب ) حدودا بین 200 الی 500 ppm می‌باشد لذا جهت افزایش آن و رسیدن به غلظت 800 الی 1000 ppm می بایستی از سیستم های تزریق بهره برد. با بکار گیری این سیستم‌ها ( در طول روز ) به راحتی و بدون خطری برای گیاهان قادر خواهیم بود نیاز یک واحد گلخانه‌ای را به این گاز تامین نمائیم .

سیستم‌های استفاده شده بمنظور بالا بردن غلظت دی اکسید کربن در واحدهای تولید گلخانه ای ( با توجه به نوع محصول تولید شده و دمای داخلی و همچنین زمان تزریق که در طول روز می باشد) و تکمیل فرایند غذاسازی بمنظور رسیدن به حداکثر تولید در واحد سطح ( افزایش حدود 25 الی 45 درصدی محصول ) از سیستم های ذيل استفاده می گردد. 

۱- سیستم تزریق کاملا یکنواخت : این سیستم از منبع اصلی حاوی CO2 , پمپ های زمينی سیرکولاسیون از نوع سانتریفیوژو لوله های اصلی و فرعی و در انتها نازلهای خروجی تشکیل شده است . سنسورهای موجود در اتمسفر گلخانه بلافاصله پس از پایین آمدن میزان غلظت دی اکسید کربن در طول روز هشدار را به تابلو فرمان منتقل نموده تا تزریق CO2 ( آن هم CO2 با دمای پائين ( در لوله ها شروع شده و تا رسیدن میزان غلظت این گاز در داخل گلخانه به غلظت تعیین شده ادامه یابد .

۲- سیستم تزریق غیر یکنواخت یا لوکال:

الف : استفاده از کپسول های استوانه ای مخصوص, که با جانمایی در محل و یا نقطه ای در گلخانه و بدون هیچ ارتباطی با یکدیگر ( هر دستگاه با دستگاه ها ی دیگر موجود در واحد ) نسبت به تزریق عمل میکنند. از مزایای این سیستم هزینه خرید مناسب اوليه دستگاه ها و از معایب آن عدم تزریق یکنواخت در گلخانه نسبت به سیستم تزریق کاملا یکنواخت می باشد .

ب: استفاده از جن هیترهای تولید کننده CO2 : که تواما تولید دی اکسید کربن و گرما نموده از معایب این جتها در برخی موارد ورود برخی گاز های نامناسب نظیر ) so2 , so3 ) به همراه CO2 در اتمسفر گلخانه می باشد.